Gdy dotarli na miejsce, Antek uważnie rozejrzał się dookoła. Woda była głęboka i szybka, a kamień, na którym stał Kubuś, był śliski.

Wśród zielonej, szumiącej łąki, stał sobie Domek Tadzik. Miał czerwone ceglane policzki, czarne gumiaczki z fundamentów i elegancką, szarą czapkę z dachówek. Na twarzy miał duże, szerokie oczy z szyb, którymi codziennie wypatrywał przygód.

W odległym królestwie, gdzie kwiaty w ogrodach kwitły nawet zimą, a ptaki śpiewały najpiękniejsze melodie, mieszkała księżniczka Sandra. Miała swój biały pałacyk z wieżyczką i ogrodem pełnym róż.

Natalia miała 10 lat i jedno wielkie marzenie – chciała zostać gwiazdą k-popu. Nie chciała jednak podążać tą samą drogą, co wszyscy inni, którzy pragnęli sławy w tym świecie. Miała inny pomysł: zamierzała śpiewać po polsku i pokazać światu, że jej ojczysty język może brzmieć równie pięknie, co koreański.

Pewnego pogodnego poranka kot Leo zeskoczył z tramwaju numer 1 na przystanku pod Wawelem, a zaraz za nim wyskoczyła Mia, trzymając w łapce notes pełen planów.

W małym miasteczku zwierząt, gdzie wszystkie zwierzęta żyły w zgodzie, był jeden wyjątkowy policjant – żyrafa o imieniu Gracjan. Gracjan był bardzo wysoki i dzięki długiej szyi widział wszystko z daleka. Mieszkańcy go uwielbiali, bo zawsze pomagał w każdej sytuacji.

Był sobie letni, słoneczny poranek — taki, że powietrze pachniało słońcem, trawą i wakacjami. Mała Hania, która miała zaledwie cztery lata i wielkie marzenie o zostaniu syrenką, włożyła różowy kapelusik i sandałki, i razem z mamą oraz ogromnym, kudłatym psem poszła nad jezioro.

W małej, spokojnej rybackiej zatoce, u zboczu kamienistego wybrzeża, życie toczyło się wolno i beztrosko. Rybackie chaty stały wzdłuż brzegu, a dzieci bawiły się na piaszczystej plaży, budując zamki z piasku i ścigając się z falami.