Pewnego pogodnego poranka kot Leo zeskoczył z tramwaju numer 1 na przystanku pod Wawelem, a zaraz za nim wyskoczyła Mia, trzymając w łapce notes pełen planów.

Ania miała siedem lat, ogromne niebieskie oczy i niesamowitą ciekawość świata. Pewnego sobotniego popołudnia siedziała przy stole w kuchni, kolorując obrazek.

Za kuchenną szafką, tuż obok lodówki, mieszkała mała myszka imieniem Marlenka. Jej dom nie był zwykłą dziurą w ścianie – to był najbardziej pomysłowy apartament w całym domu.

Gdzieś bardzo daleko, za milionem gwiazd i kilkoma dziurami w kosmosie, żyła sobie wesoła gromadka małych ufoludków.

Natan siedział na strychu u dziadka, przeglądając stare mapy i książki. Nagle jego wzrok przyciągnęła pożółkła kartka z dziwnym znakiem przypominającym wąską dolinę otoczoną górami.

Na samym skraju szerokiego chodnika, tuż przy szarej kostce brukowej, wyrósł mały, zielony kiełek. Wiosenny deszczyk często go poił, a ziemia była jeszcze wilgotna i miękka.

Za zielonym pagórkiem, tuż przy strumyku, mieszkały trzy zajączki: Kicuś, Tupcio i Łatek. Każdy z nich miał inną osobowość.

Emilka miała jedenaście lat, jasne włosy splecione w dwa warkocze i ogromną wyobraźnię. Mieszkała na skraju miasteczka, tuż przy lesie, z mamą, tatą i... wyjątkowym psem.

W dolinie, gdzie płynęła szeroka rzeka, znajdowała się mała wioska. Ludzie żyli tam spokojnie, uprawiali pola, hodowali zwierzęta i cieszyli się ciszą. Rzeka dawała im wodę do picia i podlewania roślin, ale czasem bywała kapryśna. Gdy spadł większy deszcz, woda podnosiła się niebezpiecznie.

Pewnego słonecznego poranka dwa przyjacielskie koty – Leo i Mia – wyskoczyły z pociągu na Dworcu Centralnym w Warszawie. Mia miała na szyi kolorową mapę, a Leo – plecak pełen przysmaków i… lornetkę, bo chciał wypatrzeć wszystko, co tylko się da!

Dawno, dawno temu — a dokładnie w zeszły wtorek — w pewnym zielonym zagajniku mieszkał Królik Przemek. Ale nie był to zwykły królik. O nie! Przemek miał jedno marzenie: zostać pilotem samolotów pasażerskich.

W odległej przestrzeni kosmicznej, wysoko nad Ziemią, krążyła stacja badawcza „Orion-7”. Na jej pokładzie pracowało sześciu astronautów, którzy zajmowali się badaniami bardzo ważnych spraw: jak działa kisiel w stanie nieważkości i czy można smażyć naleśniki na podczerwień.

Dawno, dawno temu, w spokojnym miasteczku Le Melville, mieszkał niezwykły paw o imieniu Paweł. Ale nie był to zwykły paw — oj nie! On nie dbał o ogon jak inne pawie. On dbał o... głos!

Na końcu wsi, tam gdzie kończy się droga, a zaczynają pastwiska i góry, mieszkał mały piesek imieniem Kajtek. Miał czarną sierść, bystre oczka i zawsze zawiązaną czerwoną chustę na szyi – jak prawdziwy poszukiwacz przygód.

Pewnego ranka, dokładnie o 6:42, w pokoju trzynastoletniej Poli rozległ się PIP PIP PIP! – jej budzik w telefonie. Pola była bardzo śpiąca. Tak bardzo, że nawet nie otwierając oczu, zaczęła w półśnie macać po szafce nocnej. Trafiła na telefon, ale zamiast go wyłączyć… 

Był sobie letni, słoneczny poranek — taki, że powietrze pachniało słońcem, trawą i wakacjami. Mała Hania, która miała zaledwie cztery lata i wielkie marzenie o zostaniu syrenką, włożyła różowy kapelusik i sandałki, i razem z mamą oraz ogromnym, kudłatym psem poszła nad jezioro.

Franek i Tomasz byli braćmi. Tomasz – starszy, poważniejszy, dbał o swój wygląd i marzył o romantycznych randkach. Franek – młodszy, sprytny i zawsze gotowy na nowy psikus.

Pewnego razu, w krystalicznie czystych wodach oceanu, nurek o imieniu Marek zanurzył się, aby podziwiać podwodny świat pełen kolorowych ryb i tańczących wodorostów. Pływał spokojnie, ciesząc się ciszą i pięknem morskiego życia.

W pewnym spokojnym ogrodzie, gdzie wiatr szumiał jak kołysanka, a ptaszki śpiewały jak radio w niedzielny poranek, żył sobie Borys — terrier walijski znany w całej okolicy z jednego talentu.